درب های پلی وود دربهای پلی وود همراه با چارچوب و قرنیز همرنگ درب تولید میشود. این دربها از عرض ۶۰ الی ۱۱۰ سانتیمتر بصورت تک لنگه که تا عرض ۱۸۰ سانتیمتر بصورت دو لنگه تولید می گردند. ویژگیهای محصول: مقاومت بالا ضدآب خوداطفاء آنتی باکتریال عایق صدا عایق حرارت دوستدار محیط زیست مقاوم در قبال جوندگی حیوانات موزی رنگ پذیری پلی وود ( poly wood ) چوب پلاستیک کامپوزیتهای چوبی پلاستیکیWood-plastic composite که امروزه به اختصارwpc نامیده می شوند ، کامپوزیتهایی هستند که از ترکیب موادی همچون الیاف چوب طبیعی ، پلاستیک و ترموپلاستیک ها و نوعی آرد مخصوص ساخته می شوند . چوب پلاستیک polywood نوع بسیار جدیدی از این گروه محصولات می باشد که در تولید آن از دو بخش مواد استفاده می گردد . در بخش چوب از مواد اولیه ای مانند الیاف چوب ، پوسته بادام زمینی ، بامبو و . . . و در بخش پلاستیک از پلی اتیلن ، پی وی سی و پلی پروپیلن ها استفاده می شود . این مواد پس از ترکیب در دستگاه های اکسترود تشکیل یک خمیر قوام گرفته را می دهند که ماده اولیه این نوع کامپوزیت می باشد . پس از تشکیل این ماده اولیه و تهیه پروفیل ها و مقاطع مورد نیاز هر نوع رزین و مواد ترکیبی نیز به آنها افزوده می شود و در آخرین مرحله این مواد در قالب ها شکل گرفته و خشک می شوند . از جمله مزایای این کامپوزیت ها می توان : ۱۰۰% ضد آب و رطوبت عایق کامل هرنوع اشعه و امواج رادیو مغناطیسی ، صوت ، گرما و سرما آنتی باکتریال ، مقاوم در برابر جذب و نفوذ هر نوع میکروب و باکتری ، مقاوم در برابر نفوذ هرنوع اسید ، مایعات و چربی ها بدون هیچگونه انبساط و انقباض در شرایط مختلف آب و هوایی استقامت بسیار بالا ، وزن سبک و مقاوم در برابر هر نوع ضربه و خش غیر قابل اشتعال و مقاوم در برابر حریق ، عدم امکان بروز هر نوع اتصال و جرقه دارای حداقل عمر مفید ۳۰ سال بدون هیچگونه تغییر شکل ، کسر مقاومت و تغییر مشخصات ظاهری کاملا قابل شستشو و تمیز کردن با انواع پاک کننده ها و مواد شوینده مقاوم در برابر نفوذ حشرات و جانورانی مانند موریانه و موش ۱۰۰% قابل بازیافت و کاملا هماهنگ با محیط زیست ، به دلیل ساخت با مواد ترکیبی چوب پلاستیک و آلومینیوم مقاومت بالا در برابر ضربه و فشار اجسام خارجی و همچنین عدم ترک خوردگی پلی وود چیست اصطلاح کامپوزیتهای چوبی– پلاستیکی ( Wood Plastic Composites ) به کامپوزیتهایی اطلاق می شود که از چوب ( در هر شکلی ) و ترموست ها یا ترمو پلاستیکها تشکیل شده اند. محصول مورد نظر نیز از ترکیب چـوب و ترمـو پلاستیکها می باشـد که اصطلاحاً به پلی وود ( Poly Wood ) معروف میباشد، همانطور که در ادامه بحث خواهد شد از این ترکیب محصولات بسیار متنوع و متفاوتی جهت مصرف در صنایع مختلف بدست می آید. ترموپلاستیکهایی هستند که یکبار بازیافت شده اند و نمی توان آنها را با گرمادهی مجدد ذوب کرد. این مواد که شامل رزینهایی مـانند اپوکسی ها و فنولیکسها می باشنـد، در حقیقت پلاستیکهـایی با مشـابهت زیـاد به فرآورده های صنعتی جنگلی ( چوبی ) هستند. ترمـوپلاستیکها، ماننـد پلی اتیلن (PE)وپلی پروپیلن (PP) پلی وینیل کلراید(PVC)، پلاستیکهایی هستند که می توان آنها را مکررا ذوب نمود. ترموپلاستیکها در ساخت محصولات تجاری مختلفی مانند ظروف پلاستیکی شیر، کیسه های خواربار و لوازم جانبی برای خانه بکار می روند. تاریخچه کامپوزیتهای ترموست – چوب به اوایل دهه ۱۹۰۰ بر می گردد و در این دهه یک کامپوزیت تجاری اولیه تحت نام تجاری باکلیت (Baklelite) که از فنول – فرمالدئید وگرد چوب درست شده بود، وارد بازار شد که نخستین استفاده تجاری آن بعنوان دست دنده برای رولزرویس در سال ۱۹۱۶ میلادی بود. اما کامپوزیتهای ترموپلاستیک – چوب در کشور ایالات متحده آمریکا برای چند دهه تولید شده اند و این صنعت رشد شگرفی را در سالهای اخیر تجربه کرده است. پیدایش صنعت پلاستیک – چوب (wpc) شامل پیوند دو صنعت است که به لحاظ تاریخی اطلاعات اندک و بسیار متفاوتی را از ویژگیها و دور نماهایی هر یک از ویژگیها و دورنماهای هریک از آنها در دست داریم. صنعت پلاستیک دارای دانش تهیه پلاستیک و صنعت محصولات چوبی ( جنگلی ) دارای تجربیات و منابع بیشتری در ساخت محصولات بازاری است. این موضوع تعجب آور نیست که بعضی از نخستین شرکتهایی که wpc را تولید می کردند کارخانجات پنجره سازی بودند که دارای تجربه در هر دو زمینه چوب و پلاستیک بودند. به طور سنتی صنعت پلاستیک از طلق، کربنات کلسیم، میکا و شیشه یا فیبرهای کربن و حدود۵/۲ میلیارد کیلوگرم بتونه برای تولید شیشه بطور سالیانه استفاده می کرده است. این صنعت نسبت به استفاده چوب و یا دیگر فیبرهای طبیعی مانند کنف و کتان بی میل بود، گرچه این فیبرها از منابع تجدید شدنی و ارزانتری بدست می آمدند و سبکتر و دارای زبری کمتری برای تولید وسایل، نسبت به بتونه های عرفی بودند و بیشتر تولید کنندگان پلاستیک از چوب به دلیل تراکم وثبات گرمایی پایین و تمایل به جذب رطوبت، صرف نظر می کردند. در کشور ایالات متحده آمریکا کامپوزیتهای پلاستیک – چوب (wpc) چندین دهه است که تولید می شوند. و بدین لحاظ از قدمت بیشتری نسبت به سایر کشورها برخوردار است. اما این محصولات تنها در دهه اخیر در اروپا تولید شده اند. هر چند عمده رشد این صنعت در ایالات متحده بسیار نوپا بوده و مربوط به چند دهــه اخیر می باشد اما در این سالها این صنعـت از رشــد قابل توجهی برخوردار بوده است. چرا که قدمت آن به سال ۱۹۸۳ میلادی، زمانیکه یک انبار چوب آمریکایی که اکنون بخشی از شرکت لیر(Lear) در شیبویگان ویسکانسین (Wisconsin) است شروع به تولید مکانیزه تخته هایی با لایه های درونی با استفاده از تکنولوژی اکستروژن ایتالیایی نمود، بر می گردد. در این سال پلی پروپیلن به همراه تقریباً ۵۰ در صد گرد چوب (خاک اره) در داخل دستگاه اکستروژن جهت تولید صفحه صاف ریخته می شد که بعداً در شکلهای مختلف برای مصارف گوناگون استفاده می شد که این یکی از نخستین کاربردها عمده تکنولوژی wpc در آمریکا بود. در اوایل دهه ۱۹۹۰، شرکتهای پیشرفته بازیافت و یک بخش از شرکتهای شیمیایی موبیل (Mobil) که بعداً به ترکس (Trex) تغییر نام یافت شروع به تولید کامپوزتهای پلاستیک – چوب (wpc) جامد نمود که تقریباً ۵۰ در صد فیبر چوب در پلی اتیلن تشکیل میشد. این کامپوزیتها بعنوان تخته هایی کف، تیرکهای حصار، میزهای پیک نیک و کفپوشهای صنعتی فروخته شدند. کامپوزیتهای مشابه در اجزاء پروفیلهای در و پنجره نیز بکار رفتند. امروزه، بازار تخته های کفپوش بزرگترین و در حال رشد ترین بازار wpc می باشد. همچنین در اوایل دهه ۱۹۹۰، شرکت استراندکس (Strandex) حق امتیاز ساخت کامپوزیتهای فیبر چوبی را به روش مستقیم و بدون نیاز به آسیاب کردن و عملیات های دیگر به نام خود ثبت کرد. در سال ۱۹۹۳ میلادی شرکت اندرسون شروع به تولید چوب با فیبرهای تقویت شده PVCبرای پایه های زیرین درها نمود که پیشرفتهای بعدی منجر به راه اندازی خط تولید پنجره با کامپوزیت چوب PVC شد . این محصول امکان بازیافت ضایعات چوب و پلاستیک را به شرکت اندرسون می داد. در حال حاضـر نیز بازار پروفیلهـای wpc در و پنجره در جهـان همچنین در حـال رشد می باشد. در سال ۱۹۹۶، چند شرکت آمریکایی شروع به تولید گلوله های چوبی (با سایر فیبرهای طبیعی) وپلاستیکی برای تغذیه ماشینهای تولید نمودند. این شرکتها گلوله های ترکیبی را برای بسیاری از تولید کنندگانی که نمی خواستند مواد مصرفی خودشان را ترکیب نمایند، فراهم نمودند. از اواسط دهه ۹۰، فعالیتها در صنعت wpc بطور چشمگیری افزایش یافت. تکنولوژی به سرعت پیشرفت کرد و بسیاری از تولیدکنندگان شروع به تولید wpc ها نمودند. در سال ۱۹۹۱ میلادی، نخستین کنفرانس بین المللی کامپوزیتهای فیبر چوب – پلاسستیک در مدیسون، ویسکانسین با هدف گردهمایی محققان و نمایندگی صنعتی، صنایع محصولات پلاستیکی و جنگلی برای سهیم شدن از ایده ها و تکنولوژیهای یکدیگر در زمینه wpc ها تشکیل شد. کنفرانس مشابهی ( با نام پیشرفت در کامپوزیتهای فیبر چوب – پلاستیک) در تورنتو، اونتاریو در سال بعد تشکیل شد و در سالهای بعدی نیز ادامه یافت. این کنفرانسها به شکلی پیوسته در دهه ۹۰ رشد یافتند. بعلاوه این کنفرانسها در آمریکای شمالی و جاهای دیگر که بازار در حال رشد بود تشکیل می شد. بطور کلی ذکر این نکته حائز اهمیت است که دورنمای برخی از صنایع پلاستیکی به نحو حیرت آوری در دهه اخیر تغییر نموده است. توجه به این صنعت با موفقیتهای بدست آمده از چند محصول wpc و آگاهیها و درک بیشتر از چوب و توسعه تولید کنندگان تجهیزات و تدارکات اضافی و شانس حضور در بازارهای جدید بویژه در بخش ساختاری در ساختمانهای بزرگ تحریک شده است. صنایع محصولات جنگلی بخوبی در حال تغییر دورنمای خود هستند. آنها عقیده دارند wpc بعنوان راهی برای افزایش پایداری چوب با نگهداری اندک در بخش مصرفی (یکی از بزرگریین نکات فروش ) می باشد. بعضی از شرکتهای فرآورده های جنگلی نیز در حال آغاز تولید تخته wpc هستند و شرکتهای دیگر در حال توزیع این محصول می باشند. در این قسمت پس از ذکر تاریخچه صنعت کامپوزیتهای چوب – پلاستیک (wpc) در جهان و بخصوص ایالات متحده، به تشریح مشخصات، ویژگیها، مزایا، معایب، کاربرد، الگوی مصرف و قیمت این محصول خواهیم پرداخت. مشخصات و ویژگی های محصول از دید مصرف کننده کامپوزیت های پلاستیک – چوب مواد ترکیبی حقیقی بوده و ویژگیهای تمام مواد ترکیبی را دارا می باشد. آنها سختی و قدرت را از ویژگیهای چوب و پلاستیک گرفته اند اما تراکم آنها غالباً بالاتر از آن دو است. ویژگی این مواد بطور مستقیم از ساختار آنها گرفته می شود یعنی آنها ترکیبی درونی از عناصر چوب و پلاستیک هستند. پلاستیک بطور مؤثر سطح روی چوب را بعنوان یک لایه نازک می پوشاند. مقاومت بالای این کامپوزیت در برابر رطوبت ( ۷% در صد آب جذب می کند که در مقایسه با چوب درخت کاج که ۲/۱۷ در صد آب جذب می کند ، بسیار نا چیز است ) نتیجه مستقیم ساختار آن است. رطوبت تنها می تواند در بخشهای رو باز چوب جذب شده و امکان انتقال به محدوده پلاستیک را ندارد. در نتیجه این کامپوزیت(wpc) نسبت به رطوبت بسیار مقاوم بوده و از هجوم قارچ ها و حشـرات نیز در امان است. ویژگیهای wpc را می تـوان با تغییر گونه های چوب یا پلاستیک با نیازهای محصول منطبق ساخت که این امر خود یکی از مهمترین ویژگیهای این محصول بشمار می آید. فرآورده های ساخته شده ازPE نسبت به PVC ارزانتر بوده و در برابر گرما مقاوم تر هستند اما رنگ کردن فرآورده های PVC و پرداخت بعدی آن راحت تر است. با افزودن رنگ دانه ها و پایدار سازنده های UV به مواد خامWPC ( بعنوان مواد افزودنی )، می توان قبل از مرحله اکستروژن ویژگیهای خاص را برای آن بوجود می آورد. بر اساس تجربیات بدست آمده ترکیبات WPC ها همانند فرآوردهای چوبی نسبت به آتش واکنش مشابه یا نسبتاً بهتری دارد. این مواد از نظر اینکه تا چه حدقابل اشتعال بوده و تا چه مدت در مقابل آتش مقاوم است مورد آزمایش قرار می گیرند. اکثر آزمایشات برروی این مواد در آمریکا و با استفاده از استانداردهای ASTM صورت گرفته است. البته این استانداردها را نمی توان بطورمستقیم به استانداردهای مرتبط در انگلستان و اروپا ارتباط داد. بطور کلی وجود پلاستیک بعنوان یک قانون کلی به مشتعل شدن اجزاء چوبی WPC کمک می کند. بسیاری از پلاستیک ها از جمله pp اشتعال پذیری بالایی داشته و به سرعت آتش را پخش می کنند از این رو بکارگیری آنها در WPC آنها را نیز اشتعال پذیر می نماید. WPC ها در آزمایشات اشتعال پذیری نتایج خوبی از خود برجای گذاردند که کاملاً همانند نتایج کسب شده در مورد چوب با همان تراکم است. WPC همچنین در زمینه میزان پخش آتش مورد بررسی و آزمایش قرار گرفت که این بار نتایج بهتری نسبت به چوب با تراکم یکسان داشت. همچنین این کامپــوزیتها این قابلیت را دارند که با افزودن عوامـل عقب اندازنده آتش و دود به مواد خـام آنها قبل از فر آوری از اشتعال پذیری آنها کاست . یکی دیگر از ویژگیهای بارز کامپوزیت پلاستیک – چوب سازگاری با محیط زیست است. فشار محیط زیست در مورد بازیافت و افزایش دوام بر صنعت هر روزه در حال افزایش است. افزایش طول عمر و دوام مواد ساختمانی همچون چوب از ضروریات است. برای استفاده کنندگان فرآورده های پلاستیکی کاهش وابستگی به مواد پتروشیمیایی یک ضرورت است چرا که هزینه مواد خام آنها بطور دائم و چرخه ای در حال افزایش است و مصرف کنندگان فرآورده های چوبی نیز باید کار آمدی منابع را افزایش داده و ضایعات مواد خامی را که بطور اجتناب نا پذیر بوجود می آید دوباره مورد بازیافت قرار دهند. این کامپوزیت ها در مقایسه با فرآوری سنتی چوب بیش از ۴۰ درصد بر میزان کار آیی آن می افزایند. این مواد دارای فوائد دیگری نیز برای محیط زیست هستند که عبارتند از: – دارای ضایعات نا چیزی بوده و همان ضایعات اندک نیز قابلیت بازیافت و استفاده مجدد را دارند. – این کامپوزیت ها دارای هیچ گونه گاز فرمالدئید یا ترکیبات آلی ناپایدار نمی باشند. – این مواد قابل بازیافت بوده و پس از اتمام دوره کارایی شان باز هم می توانند بکار گرفته شوند. – ضایعات اینگونه مواد خطرناک نبوده و می توان آنها را با استفاده از روشهای استاندارد تخلیه نمود. از جمله سایر خواص و ویژگیهایی که این کامپوزیت و محصولات حاصل از آن دارند می توان به دوام، سختی، انبساط خطی مناسب، اشاره نمود که در این قسمت به تشریح این خواص خواهیم پرداخت. استحکام و دوام: کامپوزیتهای تولید شده چوب – پلاستیک عوامل چوبی را درون منافذ پلاستیک قرار می دهند. قالبهای درونی پلاستیک از چوب در برابر محیط محافظت می نمایند. بنابرین، مراقبتهای لازم باید صورت گیرد تا از دوام و ثبات پلاستیک و از عاری بودن آن از نور ماورای بنفش و سایر عوامل محیطی اطمینان حاصل شود. اگر عوامل چوبی به دقت کپسوله نشوند و این عوامل مد نظر قرار نگیرند،رطوبت می تواند باعث باد کردن آن و فساد قارچی شود. که این کامپوزیت با وجود پلاستیک در مواد مصرفی آن از این نقص مستثنی می باشد و از استحکام و دوام مطلوبی برخوردار می باشد. انبساط خطی: پلاستیک در دماهای گونان دچار کشیدگی و انبساط می شود. در حالیکه چوب در رطوبتهای مختلف دچار انبساط می گردد. افزودن چوب به پلاستیک انبساط خطی را تا ۵۰ درصد و بیشتر کاهش می دهد. کاهش انبساط خطی حرارتی موضوعی مهم می باشد بویژه هنگامیکه کامپوزیتهای چوب – پلاستیک تغییرات اندکی را در برابر رطوبت از خود نشان می دهند چرا که پلاستیک بعنوان یک محافظ، رطوبت را از چوب دور می نماید. سختی: افزودن چوب به پلاستیک می تواند آنها را برای مصارف ساختمانی و کاربردهایی که نیاز به استحکام و سختی دارند،سخت نماید. افزودن فیبر چوب به منفذهای پلاستیک می تواند آن را دوبار و گاهی سه بار سخت تر نماید. حتی باوجود این تغییرات، بیشتر فیبرهای چوب – پلاستیک از خاصیت کشسانی کمتر از نصف خاصیت ارتجاعی چوب برخوردارند. اختلاف میان خاصیت ارتجاعی ( Modulus Of Elasticity )فیبر چوب – پلاستیک و چوب در دماهای بالا آشکار می شود. خاصیت ارتجاعی پلاستیک بطور قابل ملاحظه ای با افزایش حرارت، کاهش می یابد. افزایش حجم فیبر موجود موجب کاهش میزان سختی می شود، در حالیکه کاهش سختی باید هنگامیکه کامپوزیتهای چوب – پلاستیک برای مصارف در دماهای متفاوت استفاده می شوند مد نظر قرار گیرند. از آنجائیکه کامپوزیتهای چوب – پلاستیک (WPC) ترکیبی از فیبرها و مواد پلاستیکی و مواد افزودنی هستند لذا می توان بسته به نوع کاربرد محصول، خواص مد نظر مصرف کننده از قبیل مقاومت در برابر آتش، اصطکاک، عایق صوت بودن، استحکام و سختی مناسب و … را در آن لحاظ نمود که این امر خود از برتری ها و ویژگیهای خوب این محصول بشمار می آید. کامپوزیتهای چوب – پلاستیک به روش اکسستروژن و با قالبهای متفاوت به شکل نهایی تبدیل می شود. این کامپوزیتها محصولات چوبی هستند که نیازی به فرآوری بعدی ندارند.همانطور که قبلاً نیز اشاره شد آنها در برابر شرایط جوی ، رطوبت و قارچ ها مقاوم هستند از این رو براحتی می توان از آنها در خارج از منزل که الوارهای پرداخت نشده کارایی ندارد ، استفاده نمود و از این نظر بسیار مناسب هستند. همچنین این محصولات دارای خواص پلاستیکی هستند که از نظر محیط زیستی و عملکرد بسیار ممتاز هستند. این کامپوزیت ها دارای فوائد و ویژگیهای متعددی هستند که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره نمود: – مواد ترکیبی واقعی بوده که بهترین ویژگیهای چوب و پلاستیک را با هم در هم می آمیزند. – از مواد اولیه ( خام ) کم هزینه و زیادی ( تنوع ) بهره می برند. – پس از استفاده براحتی قابل بازیافت هستند و ضایعات چوب و پلاستیکهای بازیافتی آن نیز با ارزش بوده و قابل استفاده می باشند. – دارای قیمت ها ی رقابتی بوده و توانایی رقابت با مواد سنتی همچون الوار،MDF و PVC را دارا می باشند. – روش تولید آن ایده آل بوده و با استفاده از روشهای سنتی فرآوری چوب به آسانی تولید و ساخته می شوند. – سختی و خشکی مطلوب و مقاومت در برابر تأثیرات بیرونی. – پایداری ابعادی ( حداقل تغییر شکل زیر فشار بار ). – مقاومت در برابر فرسودگی و. خوردگی. – ویژگیهای گرمایی عالی. – جذب رطوبت بسیار کم. – خودرنگ بوده و همچنین قابل رنگ کردن مجدد نیز می باشد. – عمر مفید طولانی و هزینه نگهداری پایین حتی در شرایط آب و هوایی نا مساعد. موارد کاربرد محصول این محصول به دلیل خواص و ویژگیهایی که دارد در زمینه کاربرد بسیار متنوع و گسترده می باشد چرا که از این کامپوزیت محصولات بسیار متنوعی را می توان تولید نمود. محصولات تولیدی از این کامپوزیتها مورد مصرف بخشهای مختلفی از قبیل ساختمان سازی ، خودرو سازی ( وسایل تزئینی داخلی )، دکوراسیون، راه آهن، کشتی سازی (عرشه ) و … می باشد. کاربرد کنونی این کامپوزیتها بیشتر به مواردی همچون تزئین کردن، روکش کاری و چهار چوبها و قالبهای پنجره باز می گردد. بازار محصولات کامپوزیت چوب – پلاستیک در آمریکا در ۵ سال اخیر به ۱۰۰ درصد رسیده است و باز هم با پدید آمدن کاربردهای جدید در حال افزایش است. از این محصول می توان برای محصولاتی استفاده نمود که بطور سنتی از الوار و PVC – U ساخته می شدند که عبارتند از : چهارچوب ها، پروفیل و اجزاء در و پنجره، قرنیزها، نرده ها، قفسه بندی، عرشه کشتی ها، باراندازهای بندر، روکش کاری عمودی و افقی خارجی، تابلوی مغازه ها، داخل قایقها، تراورس های ریل راه آهن، مبلمان اداری، کابینت و پیشخوان آشپزخانه و … . از کامپوزیتهای فیبر چوب – پلاستیک همچنین برای استعمال در خارج ساختمان نیز بهره می گیرند. دو نوع محصول فروخته شده از این کامپوزیت، یکی توسط شرکت تکنولوژیهای بازیافت محیطی و (AERT) دیگری توسط شرکت شیمیایی موبیل که شامل تقریبـاً ۵۰ تا ۵۵ در صد فیبر چوب و مابقی تشکیل شده از پلی اتیلن است، وجود دارد. هر دوی این شرکتها اظهار می دارند که محصولاتشان در برابر شرایط محیطی با دوام هستند. این محصولات برای ساختارهای زیر بنایی مناسب نیستند. در عوض این محصولات بعنوان تخته های سطوح کف (DecK) و پشت، تیرکهای حصار، میزهای پیک نیک، کفپوشهای صنعتی و مانند اینها مورد استفاده قرار می گیرند. موارد مصرف این کامپوزیتها در کشورهای صنعتی پیشرفته بگونه ای است که در اکثر صنایع کاربرد دارند. بطور مثال از این کامپوزیتها در ساخت سفالهای سقفی، اسکله دریایی، ملزومات اداری، ابزار آلات، قالبها، الوارهای سقفی و سایر محصولات استفاده می کنند. همچنین بسیاری از تولیدکنندگان در و پنجره بطور جدی به کامپوزیتهای چوب – پلاستیک بعنوان یک جایگزین برای چوب می نگرند. قطع درختان بعنوان ماده رایج برای ساخت در و پنجره های چوبی بطور فزاینده، نگران کننده می باشد. چرا که قطع این درختان، جهت بریدن چوب و چسباندن آن کنار هم می باشد. سپس مواد به هم چسبیده خرد شده و به قطعات صحیحی تکه می شوند تا در سر هم کردن در و پنجره مورد استفاده قرار گیرند. این مراحل هزینه ها و ضایعات چوب را افزایش می دهند. اما نخستین پروفیل وارد شده ( از جنس کامپوزیت ) در این زمینه الوارهایی بودند که بصورت پروفیلهای استاندارد همانند چوب مورد استفاده قرار می گرفتند. تولید این مواد با ضایعات کمتری نسبت به چوب همراه است زیرا تراشه های آنها را می توان بطور مستقیم بازیافت کرد و به محصول تبدیل نمود. یک نمونه از این فرآیند توسط شرکت استراندکس انجام پذیرفت. ویژگی این سیستم استفاده از تکنولوژی پلاستیک برای ساخت کامپوزیتهای با تراکم بالای چوب ( ۷۰ درصد ) و تحمل بار۰۰۱/۰+ در اینچ بود. پروفیلهای تولید شده با این میزان حمل می توانستند بطور مستقیم در روکشهای فلزی مورد استفاده قرار گیرند. محصول این شرکت قابلیت رنگ آمیزی نیز داشت. همانطور که اشاره شد موارد مصرف از این کامپوزیتها بسیار گسترده و متنوع می باشد اما به نظر می رسد کاربرد بارز این محصول در تخته های کف(DecK) ( جهت مصرف در کف ساختمان، اسکله های دریایی، استخرها و …، کابینت آشپزخانه )الوار، مبلمان اداری و پروفیلهای در و پنجره می باشد. که البته مصارف ساختمانی عمده بازار مصرفی این محصول را تشکیل می دهد. قیمت محصول با در نظر گرفتن تنوع و گستردگی محصولات تولیدی از جنس پلی وود اساساً در نظر گرفتن یک قیمت برای محصولات میسر نمی باشد، زیرا قیمت با توجه به تنوع، به پارامترهای مختلفی نیز از قبیل نوع و طرح، ابعاد، نوع مواد اولیه مصرفی، کشور تولید کننده و … بستگی دارد. بنابراین قیمت دکهای تولیدی با در نظر پارامترهای مذکور بسیار متفاوت می باشد. از طرفی نیز جهت مقایسه قیمت محصولات به ناچار باید یک قیمت متوسط به ازای هر کیلوگرم در دست داشت تا بتوان مقایسه قابل قبولی ارائه نمود. الگوی مصرف کشورهای توسعه یافته علاوه بر شناخت کافی از ویژگیهای این کامپوزیت سعی در جایگزین کردن آن در اغلب صنایع ( با توجه به نوع کاربرد ) خود دارند.که این امر باعث گردیده روز به روز بر روند رو به رشد مصرف آن در این کشورها افزوده شود. در کشورهای توسعه یافته استفاده از کامپوزیتهای چوبی در ساختمان برای سالهای متمادی صورت می گرفته است.این رشد با رقابتی شدن مواد ساختمانی غیر چوبی و چوبی تغییر یافت.تکنیکهای ساختمان سازی برای این مواد ، ناگزیر به گسترش قوانین و روشهای ساختمانی موجود بودند.در حال حاضر استفاده از پروفیل های چوبی پرشده با ترمو پلاستیک برای سطوح کف و اجزاء در و پنجره شروع شده است و همچنان که این مواد رایج تر می شوند روشهای ساختمانی نیز بهبود می یابند. تولیدکنندگان همیشه به دنبال راه های موثرتری برای ساخت محصولات با دوام بوده اند.تولید کنندگان پلاستیک راهی را پیشنهاد می کنند که در آن کالا به شکلی خاص وبا کمترین مواد زاید تولید می شود بنابر این بیشتر پلاستیکها از سختی و مقاومت کافی برای مصارف ساختمانی برخوردار نبوده و نیازمند تقویت بیشتر با مواد بادوام تر هستند.تقویت پلاستیک بوسیله فیبر شیشه و مواد کانی مختلفی صورت می پذیرد. بدین ترتیب الگوی مصرف کامپوزیتهاای چوب – پلاستیک رفته رفته از مسایل تزیینی و دکوری به سمت استفاده در مصارف ساختمانی (به عنوان یک محصول با دوام ) سوق پیدا کرد که این امر همه و همه مربوط به حمایتهای کشورهای پیشرفته از این صنعت نوپا می باشد. این کامپوزیتها دوره جدیدی از توسعه و پیشرفت مواد را ارئه داده اند که با ترکیب نو وکهنه فرصت جالب توجهی را در اختیار مصرف کننده نهایی قرار میدهند.میزان مواد توسعه یافته مطلوب و قابل توجه بوده و پیشرفت آن نیز سریع است.مواد جدید کامپوزیت چوب – پلاستیک دستـه وسیـعی از گونه های پلیمـری ، بتونه ها و فیبر ها را در بر می گیرد . مواد این کا مپوزیت باکاهش هزینه ها و افزایش میزان تولید ، مزایای فراوانی را برای مصرف کننده نهایی در بر دارد.هر چقدر میزان تراشه های چوب بیشتر باشد ، قیمت مواد خام پایین تر و سختی مواد خام بیشتر می شود. کاهش هزینه ها می تواند در حقیقت موجب افزایش عملکرد باشد . بطور کلی کشور های صنعتی با تغییر الگوی مصرف خود از فراورده های چوبی به سمت این کامپوزیت سعی در حفظ منابع طبیعی خود (جنگل) دارند چرا که این مواد همانطور که قبلا نیز اشاره شد به صورت ترکیبی از مواد پلاستیکی و چوبی می باشد و با توجه به نوع کاربرد و مصرف آن در صنایع مختلف ، می توان محصولی مناسب وبا کیفیت تولید نمود . لذا به نظر می رسد تغییر این الگوی مصرف از کشور های صنعتی به کشورمان ، از یک سو سبب رشد و توسعه کشور ( به خصوص ساختمان سازی ) و از سوی دیگر موجب حفظ منابع طبیعی و حیاتی مملکت گردد.